De zee en haar toevalligheden

Ik houd van de zee. Als kind was ik er nochtans niet zo tuk op, want ik herinner mij vooral de pijn die ik voelde aan mijn benen wanneer er zand op waaide. Ik hield trouwens ook niet van gras. Ik kreeg er kleine rode bolletjes van en was niet zo happig op al die kriebeldiertjes. Enkel op een dekentje durfde ik het 'gevaar' te trotseren. 

Gelukkig komt het verstand met de jaren en ben ik die grilletjes al een hele tijd ontgroeid. Nagenoeg maandelijks hoor ik de lokroep van de zee. En net op de dag waarop ik mijn eerste Kiekeboe heb verslonden (ja, ik heb toch nog wat langer van Kuifje kunnen genieten dan verwacht), bots ik in de namiddag op een uitspraak van Merho in Wenduine. Toeval bestaat niet!